Living la vida loca

Damn. Waar te beginnen. Soms vraag ik me wel eens af hoe het mogelijk is dat er zoveel dingen in zo’n korte tijd plaats vinden. Vooral op persoonlijk vlak in een soort achtbaan gezeten en gekke dingen meegemaakt. Misschien iets minder geschikt voor een weblog... Andere zaken zoals het hiphopfestival (en de opening in onze school), mijn verjaardag, een onverwachte trip naar El Salvador en een huis dat momenteel als een soort jeugdherberg fungeert en mega druk met de breakdanceschool op orde brengen.

Even bij het begin beginnen dan maar. Zoals de foto’s in het vorige berichtje al deden vermoeden, moet er veel aan ons gebouw opgeknapt worden. Het was dan ook even stressen dat alles in de onderste zaal af moest zijn voor 26 november, zodat de school gebruikt kon worden voor de opening van het vierdaagse hiphopfestival. Besloten om ook mijn verjaardag ook de 26ste te vieren. Soort opening/ verjaardag/ thanksgivings feestje. Zo’n 30 vrienden uitgenodigd, dus mega druk huis en met z’n allen een late lunch gegeten. Daarna vlug door naar de opening, waar muziek gedraaid werd, graffiti artiesten hun werk demonstreerden, en gebreakdanced werd.

Daarna resteerden er nog drie dagen hiphopfestival. Workshops, exposities, veel feestjes en zoals elk jaar als hoogtepunt de breakdance battles (zie foto met Esther die op het podium voor fotograaf speelt). Chapin Crew (Necko en Chama) had wederom (terecht) gewonnen. Niveau van de Guatemalteekse b-boys is sowieso in een jaar tijd enorm gegroeid. Veel internationale artiesten (Spanje, Nederland, Venezuela, Mexico, Brazilië en bijna alle Centraal Amerikaanse landen) en een super goede sfeer.

De donderdag daarna naar San Salvador (El Salvador) met de mensen die tijdens het festival opgetreden hadden en de jongens van Chapin Crew. Gekkenhuis. We hadden onze eigen bus waar de muziek dus keihard stond, er geblowd, gedronken en gerookt werd, flauwe grappen uitgehaald werden (wat wil je als er zo’n 30 jongemannen in het bus zitten..). Bij de grens moesten een paar van de jongens van Chapin Crew de bus uit, omdat ze onder de 18 waren en dus niet zonder ouders de grens over mochten steken. Blijkbaar kan dat heel makkelijk als je gewoon de grens overloopt. Om de Venezolanen de grens over te krijgen was echter niet mogelijk. Door Chavez doen ze nogal moeilijk hierover schijnbaar in El Salvador. Zo’n 5 uur bij de grens moeten wachten en uiteindelijk hebben we hen daar achter moeten laten (ze hebben het later nog illegaal geprobeerd, maar dat lukte niet, omdat het toen door het late tijdstip teveel op viel). Uiteindelijk pas om 24.00 in San Salvador aangekomen. Opgevangen door plaatselijke b-boys en iedereen kon ook bij iemand blijven slapen. Volgende dag voorbereidingen op het optreden (verschillende hiphopconcerten en een performance van Chapin Crew) en het optreden zelf. Was een beetje lauw eerlijk gezegd. ’s Avonds nog naar verschillende plekken geweest in San Salvador en daarna met z’n allen in de bus geslapen om de volgende ochtend vroeg weer terug te gaan naar Guatemala.

Nu dus nog steeds een huis vol mensen. Een Mexicaanse graffiti artiest (hij heeft een graffiti op ons balkon gemaakt en nu is hij bezig met echt de meest vette graffiti ooit in de breakdanceschool), een Honduraanse b-boy (was jurylid tijdens het festival), een Brazileense b-girl (ook jurylid), Necko (want Necko zou Necko niet zijn als hij de b-girl niet versierd had) en zo af en aan nog wat andere mensen. Als het goed is wordt het maandag weer wat rustiger (als iedereen niet steeds zijn vertrek zou uitstellen…).

Ik verveel me in ieder geval totaal niet! Mag niet klagen…
Kuskus