Ciudad de Dios

Ten eerste natuurlijk de beste wensen alvast en dat jullie maar een zalig kerstfeest hebben gehad. Aangezien men hier ongelooflijk gelovig is, werd kerst hier volop gevierd.
Inmiddels veel meer op de hoogte van de situatie hier. Eén van mijn vrienden hier (Billy) woont hier al zijn hele leven en heeft me meer over de duistere kanten van de wijk vertelt. Het grootste gevaar hier in de straat voor mannen is bijvoorbeeld niet per definitie de gangs, maar de politie. Of de mannetjes die door de politie zijn ingehuurd beter gezegd. Ze krijgen een bepaald bedrag per persoon die ze aanhouden en dan is het wel de bedoeling dat ze deze jongens flink afrossen. Het maakt ze verder erg weinig uit of je ook daadwerkelijk lid bent van een gang.

Verder snap ik ook echt niet dat er zoveel jongens gangleden worden. Bijna iedereen heeft (of beter gezegd had) ook vrienden die deel uit maken van een gang, omdat je gewoon naar dezelfde basisschool gaat en ook niet persee een slecht mens bent. Van de vijf vrienden van Billy die in een gang zaten is er nog één in leven. Om lid te worden van een gang moet je een winkel afpersen en als deze winkel niet een bepaald bedrag per week af wil staan ter `bescherming´ moet je de eigenaars vermoorden of je vriendjes vermoorden jou. Om nog maar niet te spreken van de rivaliteit tussen de gangs onderling. Misschien dat de meeste mensen hier net iets meer geld hebben dan op het platteland (al scheelt het niet veel), maar je wil toch niet gedwongen zijn om je kinderen in zo´n buurt op te laten groeien…..

Zelfs in Upavim is er een vrouw die af en toe spullen steelt van haar collega´s (en een keer van een andere vrijwilliger). Ze is een keer door iemand betrapt, maar ze heeft twee zoons die gangleden zijn en ze dreigde met represailles. Alles goed op slot dus maar. Wil verder ook niet weten wie het is, want daar schieten we verder ook niets mee op. Ik heb verder gelukkig weinig met de duistere kant van de wijk te maken, behalve dat ik niet alleen de straat op kan s´avonds, maar het is niet mogelijk om je ogen te sluiten voor alles wat er hier gebeurd.

Wees niet bang, ook positiviteit hoor. Ook leuke belevenissen. Ging bijvoorbeeld met twee van de meiden naar een grote mall hier in de buurt om een kerstboom te kopen(ongeveer een half uurtje reizen). Voor beide de eerste keer hier, omdat ze hier verder weinig te zoeken hebben vanwege de prijzen en de luxe artikelen. Een van de meiden (Brenda, dertien jaar) had nog nooit op een roltrap gestaan en durfde niet omhoog. Heb haar minutenlang moeten overtuigen dat het veilig was en daarna wilden ze allebei zoveel mogelijk liften en roltrappen op en af.
Ook kerst was geslaagd. Nogmaals bedankt voor de donaties. Daardoor heb ik veel leuke dingen met hen kunnen doen en kon ik kleine cadeautjes voor ze allemaal kopen. Verder gaat kerst hier vooral gepaard met een heleboel lawaai. Veel mensen hebben niet genoeg geld om iets anders te eten dan rijst, bonen en tortillas, maar er is wel een beetje geld voor rotjes. Doodgeschrokken toen Abner (van het filmpje en lievelingetjes bestaan niet , maar blah, blah…) met zijn handen in het verband naar school kwam, omdat de veiligheid van vuurwerk hier niet het aller belangrijkste is (stukjes van zijn huid zijn weg, maar zijn handen doen het nog). Niet dat ik jullie allemaal niet mis, maar begin behoorlijk gehecht te raken aan sommige kinderen hier en weet nu al dat het straks zwaar gaat worden om weg te gaan en niet te weten hoe hun leven verder zal verlopen met de kansen die ze hebben.
Dikke kus
Esther
Verder ook nog een paar foto´s van Pacaya (de vulkaan) van één of twee berichtjes geleden…