Begrafenis, vermiste en een feestje
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg esther
03 Oktober 2008 | Guatemala, Guatemala-stad
De begrafenis was een drama. Ik zal proberen de begraafplaats te omschrijven, maar ik ben van mijn leven nog nooit op zo’n deprimerende plek geweest. Stel je allemaal torens voor met kleine hokjes waar een grafkist in past. Betonnen blokken met 8x8 graven, zowel aan de voor als aan de achterkant. Hier weer zo’n betonnen blok op en dan tien naast elkaar. Een stank waar je niet goed van wordt, omdat er een vuilnisbelt naast ligt (en tegen een sloppenwijk aan..). Vliegen die om je heen zwermen… Vervolgens moet je met je begrafenisstoet wachten tot het je beurt is, want andere mensen zijn al iemand aan het begraven in hetzelfde betonnen blok. Met een stellage wordt de grafkist vervolgens naar boven getild. De kist wordt in het hokje geschoven en de bloemen worden er letterlijk ingesmeten. Dan kan het graf snel dichtgemetseld worden. Nu is het zaak om snel weer weg te gaan, want er staan nog drie andere begrafenisstoeten in de rij met hun grafkisten. Het is allemaal zo onnatuurlijk en mensonterend. Ik heb er geen woorden voor.
Verder is dinsdag één van onze breakdance jongens door een sicario meegenomen. Hij zat in een bende.. er waren al bedreigingen geuit en hij begaf zich al zo min mogelijk op straat, maar het mocht niet baten. Toen ze zijn mobiele telefoon belde, kregen ze de moordenaar aan de telefoon en deze vertelde hen dat ze zijn lichaam in een provincie ongeveer 150 kilometer hiervandaan gedumpt hebben. Ze zijn nu op zoek in mortuaria en vragen info op uit andere provincies. Het ergste is de onzekerheid, totdat ze hem daadwerkelijk vinden. Het is zo’n verrot systeem. De sicarios zijn gewoon een zoveelste bende hier. Er is geen gerechtigheid. Dit zijn jongens die nooit echt een kans hebben gehad in het leven. Geen educatie, grote gezinnen en veel armoede. Het is echt een goede jongen. Hij zal nooit liegen en je kunt altijd van hem op aan. Je weet precies wat je aan hem hebt. Vrijdag nog bijna heel de avond met hem zitten kletsen. Het is allemaal zo onwerkelijk. Het dringt echt nog helemaal niet door.
Ondertussen gaat het gewone leven hier gewoon door. Het was woensdag de ‘dag van het kind’ een feestdag, die net als die verdomde ‘Onafhankelijkheidsdag’ niet zomaar voorbij mag gaan. De kleine kinderen hebben er namelijk niets mee te maken en begrijpen het niet als deze feestdag afgelast zou worden. Dus.. marathon, spelletje, pinatas e.d. Ook de vrienden van de breakdance jongen die opgepakt was, waren er om te helpen. Raar om te zien hoe zij hier mee om gaan (laten helemaal geen gevoelens blijken).
Dingen om enthousiast over te worden:
- breakdance zomerprogramma
- gewone zomerprogramma
- Giovany (overigens ook een vriend van die jongen...) pakt dingen snel op… middelbare school?
Dit was even een snellere update dan jullie van me gewend zijn, maar er is zoveel gebeurd…
Dikke kus
-
02 Oktober 2008 - 14:54
Evelien:
hey chick,
super bizar allemaal!
Sterkte er mee!
Denk aan je.
Dikke kus,
Evelien -
02 Oktober 2008 - 15:00
Liesbeth:
shit shit shit, hoezo dag van het kind..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley