Stilte na de storm

De rust is op het moment weer een beetje teruggekeerd. Geen schietpartijen tussen bendeleden, geen jongeren opgepakt door ‘sicarios’ (lichaam van onze jongen is ondanks vele zoektochten en tips nooit gevonden overigens..). Het lijkt wel alsof ik terug ben in Nederland…. Wel mega druk op werkgebied op het moment. ’s Ochtends bijles geven, ’s middags een activiteit voor basisschoolkinderen en eind van de middag – begin van de avond breakdance met de jongeren.. (financiering is bijna helemaal rond.. ben al aan het dromen over volgend jaar…). Daarnaast bezig met de schoolbeurzen voor volgend jaar. Ik maak werk zo’n 70 uur per week op het moment.. moet daar nog even mijn weg in vinden.

Wel hebben we wat stribbelingen gehad met het breakdance programma. Onderdeel van de beleidsvoering van de overheid en het leger, is dat iedereen bang is.. en dan met name bang voor jongeren. Onze kids vallen natuurlijk ook precies in de leeftijdscategorie ( 12 tot 18 ) voor bendelidmaatschap. Dit in combinatie met hun wat wijdere kleding en petjes kan dus best bedreigend over komen. Op het moment is geen van de jongeren echt bendelid (iets wat ik persoonlijk jammer vind, maar ze zijn nu ondergedoken), maar natuurlijk blijven ze wel een risicogroep voor lidmaatschap. Juist daarom is dit programma ook zo belangrijk! Ze werken aan hun zelfvertrouwen en hebben een plekje om hun energie op een positieve manier kwijt te kunnen. Anders zouden ze in de straat hangen met twijfelachtige vrienden. Het is ook zo schattig om te zien hoe ze in rijen opgesteld precies de leraar nadoen.. Niets bedreigends aan. Gelukkig hebben we inmiddels wel wat meer vrouwen achter ons staan en degenen die zijn komen kijken zijn ook gerustgesteld. Elke avond komen er tussen de 25 en de 30 kinderen, dus het loopt goed.

Ook onze samenwerking met een andere organisatie hier in de buurt heeft problemen opgeleverd. Deze organisatie wilde ook een zomerprogramma organiseren, dus waarom geen samenwerkingsverband? Ik ben momenteel de enige vrijwilliger en dan is er de directrice; niet genoeg om een goed vakantieprogramma op te zetten. De vrouwen hier associëren deze organisatie echter met de middelbare school onder dezelfde naam (CEIBA). Een school waar ook veel bendeleden studeren, omdat bendeleden over het algemeen niet uit de rijkste families komen en deze school niet aan schooluniformen doet en verder ook bijna niets kost. Het doet me pijn om te zien hoe gesloten UPAVIM is. Als er iets uit te delen is voor de gemeenschap (zoals bijvoorbeeld het geval was met de nieuwe schoolbeurzen voor vervolgopleidingen), wordt dit intern gehouden. Delen staat hier niet echt op de agenda en samenwerken al helemaal niet. Gelukkig hebben we de oprichtster aan onze kant en iedereen adoreert haar hier en vindt haar mening belangrijk. Uiteindelijk hebben we voor het vakantieprogramma wel toestemming gekregen om samen te werken.. We zien wel waar de toekomst ons uiteindelijk brengen zal…

Verder ook leuke dingen gedaan. We zijn met een groep van onze kids naar een rijke uitgaansgelegenheid in Guatemala City gegaan om daar op te treden en geld in te zamelen. Eén van de barretjes daar gaf ons een spotlight en elektriciteit, super gezellige avond. Verder nog een weekend naar Antigua geweest om de première van een documentaire over ex-bendeleden te bekijken. Een vriendin van me hier ( Elubia, de directrice van de organisatie waar we mee samen werken) was ook voor deze documentaire geïnterviewd, omdat haar broertje ook een ‘zware jongen’ was binnen een bende. Daarna met wat van haar vrienden en een ander ex-bendelid (vol met bende tattoos; zoals je ze in tijdschriften ziet) gaan stappen. Erg geslaagd. Verder erg gelukkig… ik geniet van de jongeren, van mijn abonnement op de Groene Amsterdammer ;-) en mijn vrienden hier.