Schietpartij EN vrolijke noten

Het lijkt wel alsof er elke berichtje weer een ander drama heeft plaatsgevonden. Deze keer kwam het echter iets dichterbij, omdat we zelf aanwezig waren.. Op een rustige vrijdagmorgen vertrokken we naar een mis in de katholieke kerk (kijk.. daar gaat het al mis ;-) ) om Astrid (het meisje dat anderhalve maand geleden vermoord is) te herdenken. Als iemand 40 dagen geleden overleden is, wordt er zo’n mis georganiseerd. Mis is begonnen, iedereen staat een psalm te zingen en opeens hoorden we een aantal harde knallen. Nu is dit op zich niets raars, ze hebben hier rotjes die precies als pistoolschoten klinken en soms is het lastig om deze twee uit elkaar te houden (je kunt het horen aan de frequentie van de schoten). Ik keek achterom en er staat een jongeman met een pistool. Iedereen valt uiteraard op de grond, mensen verstoppen zich. De jongeman was al lang verdwenen, maar voor mijn gevoel bleef iedereen minuten lang op de grond liggen. Eén jongeman (buurman van Astrid) was vier keer geraakt in zijn buik, een andere (neef van Astrid) één keer in zijn knie. Schijnbaar is de jongen waar het om ging en die vier keer geraakt was een behoorlijk zware jongen. Er was iets met een grote lading drugs die net was binnengekomen ofzo.. maar ja, roddelen zijn ze hier goed in, dus je weet nooit precies wat je kunt geloven. De (rivaliserende – ik gok dat dit Salvatrucha is) bende wist dat hij tijdens deze dienst aanwezig zou zijn. Blijkbaar zijn ook kerken niet heilig, een relatief nieuwe ontwikkeling hier.

Waar ik eigenlijk ook een beetje van schrik is mijn eigen reactie. Natuurlijk was ik op het moment bang. Je hebt beelden gezien van schietpartijen in scholen e.d. en weet in eerste instantie niet dat het om een afrekening gaat. Na een uur was het echter al een beetje klaar en ging ik verder met het normale dagprogramma. Bijles geven aan Geovany, Mr. Fer, de beste MC van Guatemala die een workshop gaf voor onze breakdance jongeren, daarna met hem en zijn vrienden stappen.. niets aan het handje. Ben ik afgestompt door al het geweld dat ik gezien heb? Uiteindelijk was mijn leven niet in gevaar, maar toch..

Ook vrolijke noten. Ook dit jaar had ik weer het geluk om tijdens ‘Dia de los muertos’ (dag van de doden) in Guatemala te zijn. Een grootse gebeurtenis. Picknicken rond de graven van familie, mega grote vliegers, kleine vliegers.. een kleurrijke, vrolijke bedoeling. Dit jaar in Sumpango (vorig jaar was ik in Santiago). Sowieso altijd even lekker om uit de smog en tussen de vuilnisbelten weg te zijn en frisse lucht in te ademen. Ik weet niet hoeveel jaar ik van mijn leven af moet trekken door de gassen die hier rondhangen.. Als ze de vuilnisbelt hier tegenover in de fik steken krijgen we allemaal altijd spontaan een milde verkoudheid…

Breakdance programma loopt nog steeds goed. Weleens waar geen 30 kids meer, maar zo tussen de 20 en 25. Voor week vier is dat helemaal acceptabel. Volgende week gaan ze met elkaar battelen. Helemaal leuk. Op het moment veel toffe dingen om naar uit te kijken. Morgen vertrekken we naar Lago de Amatitlan voor een weekendje. Volgende week vrijdag een b-boy battle, waar alle beste b-boys van Guatemala zullen zijn (steeds leuker, omdat we nu ook steeds meer b-boys leren kennen). Week daarop met mijn verjaardag gaan we de Pacaya (werkende vulkaan) beklimmen met de kids, daarna vieren met breakdance en daarna stappen met vrienden. Week daarna is er een hiphop festival van vier dagen.. elk element komt een dag aan de orde. Wij nemen de kids uiteraard mee op de dag dat b-boying aan de beurt is..
Helaas nemen we vandaag wel afscheid van Madeleine.. Zij gaat voor anderhalve maand terug naar de USA. Michelle en ik blijven met zijn tweetjes over nu..

Ps. Ik heb momenteel ook een Guatemalteekse mobiel (SMS-en werkt helaas niet) +502-59056887
Leuk dat ik een aantal van jullie inmiddels over Skype gesproken heb!

Dikke kus vanuit Guate!