Opgevolgd door meer drama's

Een maandelijkse update lijkt niet genoeg.. Er is weer zoveel gebeurd… De afgelopen twee weken is er flink huisgehouden in onze wijk door zowel de bendes als de ‘sicarios’ (huurmoordenaren). Twee eigenaren van winkels zijn vermoord; ze konden de verhoogde belasting die de bendes van hen eisten niet betalen, de zoon van een ‘sicario’ en afgelopen weekend één van onze jongeren. Een meisje van 15 jaar, super veel talent voor breakdancen, met een groot hart. Ze zat zelf niet in een bende, maar veel van haar vrienden wel… We hebben maandag en dinsdag dus bezoeken moeten afleggen aan de twee plaatsen die ik het meest haat in Guatemala; het mortuarium en de begraafplaats. Ik krijg de vraag ‘wie is de volgende’ niet uit mijn hoofd, aangezien het de tweede jongere van ons is in vier maanden tijd…

Geen enkel kind zou hier op moeten groeien. Het geweld hier, dat net zo goed in stand wordt gehouden door de politie, het leger en de overheid als door de bendes, zorgt ervoor dat de armoede blijft bestaan en vooral jongeren weinig toekomstperspectief hebben. De werkloosheid onder jongeren (en voor jongeren die in een arme wijk opgroeien als La Esperanza is dit perspectief nog somberder) is meer dan 50%. Zonder een opleiding kun je het wel vergeten… Daarnaast leeft iedereen hier gespannen. Ook rijkere mensen. Veel rijke mensen verbergen zich in ommuurde en bewaakte ‘bungalowparken’, verplaatsen zich in geblindeerde auto’s en begeven zich niet in de buitenlucht. Dit land bezit zoveel rijkdommen; grondstoffen, vruchtbaar land, schitterende natuur en een interessante cultuur. Maar de armoede, die in stand gehouden wordt door het geweld, zorgt ervoor dat het land niet vooruit komt. Het helpt natuurlijk niet dat Noord-Amerikanen een groot deel van de grond hier bezitten, maar ondanks dat….

Behalve al deze misère ook positieve berichtgeving.
Ten eerste kwamen mijn oudertjes op bezoek voor twee weken. We zijn op tweede kerstdag, dat hier niet gevierd wordt, vertrokken naar El Salvador en daar vijf dagen gebleven. Heerlijk om er even uit te zijn. Ik ben als een minder gespannen mens teruggekomen. Veel mooie dingen gezien, dorpjes bezocht, een vulkaan beklommen, wandelingen gemaakt naar een meer en naar watervallen… onze dagen zaten behoorlijk volgepropt.
Verder hadden we de afsluiting van het breakdance programma. Eerst hebben de kids de 23ste overdag met z’n allen choreografieën geoefend voor de uitvoering en daarna hebben we een uitgebreid avondmaal met elkaar gedeeld. De eindpresentatie hebben we uiteindelijk de 24ste op straat gehouden. Presentaties van de jongeren en van de groep van Tizon en battles tussen de jongeren. Het was echt een geslaagde middag. Daarnaast kon iedereen in de wijk zien dat er ook iets positiefs voort kan bloeien uit jongeren. Alles is vastgelegd op video en ik zal jullie het tzt ook laten zien (op vrijwillige basis natuurlijk).

Momenteel zijn we met de voorbereidingen bezig zodat Reforzamiento weer open kan. Ik zal over anderhalve week nog een week naar Mexico moeten vertrekken om mijn visum te verlengen (verplicht drie dagen het land uit na een half jaar). Verder moeten we een nieuwe locatie zoeken voor het breakdance programma. Het lokaal dat we gebruikten was ook gedeeltelijk van de school en we blijven nu met een kleinere ruimte zitten. Volgens de vrouwen is dat de reden dat we niet verder kunnen hier in UPAVIM, maar eerlijk gezegd denk ik dat ze opgelucht zijn dat onze groep jongeren niet meer daar oefent. Angst voor jongeren, ook al hebben we nu eigenlijk geen bendeleden meer in de breakdance groep, overheerst. Vooral onder mensen die zich amper op straat begeven. We hebben wat mogelijkheden voor locaties waar we nu achteraan gaan.

Ik hoop dat iedereen gelukkige kerstdagen heeft gehad en dat 2009 alles brengt wat jullie wensen.

Kus