Paranoia

Samen met de uitleg van mijn droom (tweede berichtje), ook een maandelijkse update van het leventje hier in ‘La Esperanza’, Guatemala Stad. Het lijkt wel of het geweld hier nooit op houdt. De afgelopen twee weken hebben er weer drie heftige schietpartijen hier plaatsgevonden. De eerste was hier op de hoek van de straat, Madeleine stond er één meter vandaan. Ze was aan het praten met twee bendeleden toen er twee onbekenden jongeren de steeg in liepen. Na een lange tijd (zo’n 20 minuten) kwamen ze uiteindelijk naar buiten en schoten twee dronkenlappen die daar op de stoep zaten neer. Uiteindelijk kwamen we te weten dat ze eigenlijk één van de gasten waar Madeleine mee aan het praten was hadden moeten vermoorden (hij had een wapen kwijt geraakt en moest die terugbetalen aan zijn bende, of hij zou het loodje leggen), maar ze konden hem niet raken zonder Madeleine te raken. Waarschijnlijk hebben ze daarom uiteindelijk als dreigement de twee dronkenlappen (vrienden van die jongen) vermoord…

Daarnaast deze week nog een schietpartij een paar blokken hier vandaan. Twee bendeleden begonnen op een groep van vijf jongeren die bij een straatkraampje atol (rijstdrank) aan het drinken waren te schieten. Eén van de daders viel en toen hebben de buurtbewoners in hun woede benzine over hem heen gegooid en hem in de brand gestoken. Dit bendelid is natuurlijk overleden en daarnaast nog in ieder geval één van de vijf jongeren. Een ander ligt nog in het ziekenhuis in kritieke toestand. In ieder geval één van de vijf jongeren waar op geschoten werd zit in een bende... Ik ken die gasten verder alleen van gezicht..

Gisterenavond weer twee schietpartijen waar zeker 4 mensen gewond zijn geraakt, waarvan één zwaargewond en er één overleden is… Ik begin een beetje moe te raken van al het geweld hier… Minstens 9 personen overleden door geweld in zo’n 6 weken tijd.. Er wonen hier überhaupt nog geen 5.000 mensen…. Als ik rationeel nadenk weet ik dat het voor ons niet echt gevaarlijk is, maar helaas werkt de ratio niet zo goed als ik hier op straat loop. Ik ben achterdochtig en angstig, eigenschappen die niet echt de mijne zijn. Ik begrijp ook beter hoe de mensen zich hier voelen. Veel mensen begeven zich amper op straat, zijn constant achterdochtig en als de dood voor jongeren. In het centrum van de stad heb ik nergens last van gelukkig…

Verder genoeg redenen om hier juist WEL te zijn. Ik word helemaal enthousiast van de breakdance school en de groep mensen waar ik deze school mee ga opbouwen.
Ook zijn we bezig met het krijgen van toestemming om een school hier in de wijk te gebruiken, zodat we door kunnen gaan met de breakdance workshops in La Esperanza.
Ik ben vijf dagen in Mexico geweest, mijn visum moest verlengd worden… Was een zeer geslaagd tripje. Leuke mensen tegengekomen en mooie dingen gezien.
Verder waren er nog breakdance battles in het centrum (één tegen één) en we hadden onze breakdance kids met ons meegenomen. Was een erg leuke dag.
Ook zijn de lessen in Reforzamiento inmiddels begonnen. Al word ik niet heel erg enthousiast meer van jonge kinderen, toch is het af en toe wel amusant. Ik werk samen met een nieuw meisje, Sarah, en dat loopt wel lekker als team. Het is wel bomvol op het dak (onze woning) op het moment. We zitten met z’n tienen hier… we passen eigenlijk niet eens echt met z’n allen in de keuken… De meeste zijn wel hele toffe mensen, dus dat scheelt.
Gelukkig wegen de positieve dingen nog steeds zwaarder dan de negatieve!